Kiedyś dawno temu, kiedy nie było ani pociągów ani samolotów ani komórek, ludzie mieli ze sobą bliższy kontakt. Podróżowanie dobywało się w grupach. To były karawany. Oaza pozwalała odpocząć po trudach wędrówki szlakiem, karawany zatrzymywały się tu, gdzie mogły opatrzyć zwierzęta, zjeść coś, wymienić się istotnymi wiadomościami dla dalszej wędrówki. Największy rozkwit miasta nastąpił za czasów dyn. Tang ( 618 – 907).
Sławę zawdzięcza grotom skalnym –
Mogao ( zwanych tez
Qianfodong) czyli grotami Tysiąca Buddów. Jest to zespół jaskiń skalnych w liczbie 492 i w 1997 roku zostały one wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Dunhuang - miasto w dzisiejszej prowincji Gansu, leżące na trasie Jedwabnego Szlaku, dawniej była to Oaza.
Groty dla świata odkrył sir. Aurel Stein ( 1862 – 1943) na początku XX wieku, oraz kilka innych ważnych obiektów dla tej kultury (buddyjskie manuskrypty, obrazy i chorągwie świątynne). W odkryciu tych grot pomagał mu świątynny mnich z którym razem podróżował po dawnym Jedwabnym Szlaku.
Więcej na temat wykopalisk w Dunhuangu na stronie
IDPFreski, obrazy, oraz dokumenty piśmienne stały się inspiracją i kanwą dla powstania w 1979 roku tanecznego dramatu ( tzw.
Dance drama ). Wystawiony przez Zespol Pieśni i Tańca Prowincji Gansu.
Akcja przedstawienia rozgrywa się w czasie panowania dyn. Tang.
Akt I.
Perski kupiec – Enus podróżuje po Jedwabnym Szlaku. Nagle zaskakuje go pustynna burza . Z opresji ratuje go chiński malarz – Zhang i jego córka – Yingniang. Ale nieszczęścia chodzą parami, córka malarza zostaje porwana przez bandytów grasujących wzdłuż Jedwabnego Szlaku, napadając na bogatych kupców i rabując wszystko co ma jakąś wartość.
Akt II.
Kilka lat później. W sklepie w Dunhuangu, malarz znajduje swoją zaginioną córkę, która teraz jest niewolnicą , tancerką w teatralnej grupie. Eunus, który znowu jest w mieście, pomaga przyjacielowi odzyskać córke, płacąc za nią okup. Ukochana córka malarza wraca do domu a kupiec staje się jego ważnym przyjacielem.
Akt III.
W Grotach Mogao. Malarz intensywnie maluje freski, a córka dostarcza mu inspiracji. Freski przedstawiają typowe malowidła kobiet z instrumentem muzycznym zwanym –
pipa ( Rodzaj lutni). Kobieca postać trzyma instrument za swoimi plecami. Do malowidła pozuje mu córka. Przychodzi w odwiedziny sędzia pokoju, który zakochuje się w córce patrząc na freski i chce ją porwać. Ojciec przeczuwając coś niedobrego namawia ja aby wyszła za mąż za perskiego kupca. Z czasem przyjaźń rozwija się miedzy córką a kupcem. Kiedy Eunus wraca jako emisariusz króla do Chin Yingniang postanawia wrócić z nim. Sędzia pokoju chce zemsty oraz usunąć rywala w postaci kupca, organizuje napad. Ale malarz w porę ratuje kupca niestety sam ginie podczas obrony.
Akt IV.
Yinniang w przebraniu, chce ujawnić złe uczynki sędziego pokoju. Organizuje taneczną pantomimę, gdzie przebrana opowiada co się stało. Wśród widzów siedzą ważne osobistości oraz mieszkańcy miasta. Jest to duża scena gdzie pokazane zostały 27 tańców różnych narodowości występujące i żyjące w Dunhuangu. Sędzia pokoju, zostaje wtrącony do więzienia i usunięty z miasta.
